υφαντικός

-ή, -ό / ὑφαντικός, -ή, -όν, ΝΑ

[ὑφάντης]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον υφαντή ή αυτός με τον οποίο γίνεται η ύφανση (α. «υφαντικός ιστός» — ο αργαλειός

θ. «ὑφαντικὸν δὲ γε ἡ κερκίς», Πλάτ.)

2. το θηλ. ως ουσ. η υφαντική

(ενν. τέχνη) η τέχνη τής κατασκευής υφασμάτων

νεοελλ.

1. το αρσ. ως ουσ. ο υφαντικός·ο υφαντής

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα υφαντικά

αμοιβή για την κατασκευή υφάσματος

3. φρ. α) «υφαντικές ύλες»

(οικον.-τεχνολ.) ύλες από τις οποίες λαμβάνονται ίνες κατάλληλες για την κατασκευή νημάτων και υφασμάτων και από τις οποίες κυριότερες είναι το βαμβάκι, το μαλλί, το μετάξι, το λινάρι και το καννάβι, καθώς και διάφορες τεχνητές και συνθετικές ύλες, όπως είναι η κυτταρίνη, το ρεγιόν κ.ά

β) «υφαντικές ίνες»

(οικον.-τεχνολ.) ίνες που παράγονται από τις υφαντικές ύλες

γ) «υφαντική μηχανή»

τεχνολ. ο μηχανικός αργαλειός ή μηχανικός ιστός

αρχ.

1. ο επιδέξιος στην υφαντική

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑφαντικόν

η άσκηση τού υφαντικού έργου

3. φρ. «τὸ τέλος τοῡ ὑφαντικοῡ» — φόρος επιβαλλόμενος στον υφάντη.

επίρρ...

ὑφαντικῶς Α

όπως ο υφάντης, με υφαντική τέχνη («καλῶς δ' ἐστὶ ὑφαντικῶς», Πλάτ.).